Vrouwen hebben door de geschiedenis heen gevochten voor gelijke rechten, maar de eerste grote vonk van het vrouwenkiesrecht in Amerika ontstond in de jaren 1920. Het vrouwenkiesrecht wordt vaak toegespitst op het vrouwenkiesrecht, maar minder bekend is dat vrouwen niet alleen streden voor stemrecht, maar ook voor gelijkheid in lichamelijke activiteiten zoals zwemmen. Ze geloofden dat door zich van hun atletische kant te laten zien en te strijden voor meer gelijke kledingmogelijkheden, ze de strijd voor gelijkheid verder zouden helpen.
De start
De eerste twee zwemgroepen van vrouwen waren de National Women’s Life-Saving League en de Women’s Swimming Association. De twee groepen hielden kleine zwemwedstrijden zoals open water zwemmen om een dummy in het water te “redden”. De strijd voor vrouwen om mee te doen aan zwemwedstrijden draaide echter niet alleen om de fysieke aspecten van de sport. Een andere uitdaging voor vrouwen in die tijd was wat als “aanvaardbare” kleding voor vrouwen in het openbaar werd beschouwd. Zij moesten in het water van top tot teen bedekt zijn en moesten tijdens het zwemmen kousen, een rok en schoenen in het water dragen. De kleding was vaak gemaakt van zware wol, waardoor het voor vrouwen moeilijker was om snel te zwemmen.
Hoe het verder ging
Vrouwen mochten voor het eerst deelnemen aan de Olympische Spelen in 1912 (mannen begonnen deel te nemen aan wat wij zouden beschouwen als de moderne Olympische Spelen in 1896), maar Amerikaanse vrouwen kwamen niet in aanmerking om te zwemmen tot de Olympische Spelen van 1920 in Antwerpen, België, als gevolg van de lange rok regel in de jaren 1910 die voorschreef dat vrouwen rokken moesten dragen over de volle lengte en geen benen mochten tonen. De enige onderdelen die toen door vrouwen werden gezwommen waren de 100m vrij, de 300m vrij en de 4x100m vrije slag estafette. Naast het gebrek aan onderdelen was er ook een gebrek aan baanlijnen, vlagzones, tijdwaarnemingssystemen en blokken. In 1924 ontwikkelden de zwembaden voor het eerst baanlijnen (gemaakt van kurk) en lijnen op de bodem van het zwembad om te voorkomen dat zwemmers tegen elkaar zouden botsen.
Zoals we het nu kennen
De tijden van vrouwen zijn in de afgelopen 100 jaar aanzienlijk verbeterd door de verbetering van zwembaden, tijdwaarnemingssystemen, blokken, baanlijnen en natuurlijk – badpakken.
De zwempakken evolueerden langzaam van de wollige, volledige dekking naar baggy knie huiden, naar normale stukken met dik materiaal en bedekte ruggen, naar licht open ruggen, naar een dunner materiaal met een hogere taille, en dan gevorderd tot de zwemmers van vandaag met de pakken zijn opgegroeid – van de nu verboden enkellengte tech pak tot de bedrukte knie huiden gedragen in de Olympische Spelen van vandaag.
Nu de 101e verjaardag van het Amerikaanse vrouwenzwemmen in de Olympische Spelen nadert, zullen vrouwen eindelijk gelijkheid krijgen in competitieve zwemevenementen. Tijdens de Olympische Spelen van 2020 in Tokio zullen vrouwen de 1500 meter vrije slag kunnen zwemmen, waardoor er eindelijk gelijkheid komt tussen mannen en vrouwen op het gebied van wedstrijdzwemmen. Dus de volgende keer dat je coach je laat zwemmen in tennisschoenen of T-shirts, sta dan even stil bij die baanbrekende vrouwen die meer dan 100 jaar geleden in hun wollen jurken doorbraken in het wedstrijdzwemmen!
