Van de achttiende eeuw tot vandaag de dag heeft de zwemkleding voor vrouwen een ongekende transformatie ondergaan. Veranderingen in de badmode van vrouwen door de geschiedenis heen hebben sociologische en technologische factoren weerspiegeld, waardoor het kledingstuk als een barometer van de tijd fungeert.
De start van een modeartikel
In de achttiende eeuw werd baden in zee een populaire vrijetijdsbesteding. Men geloofde dat baden in zee aanzienlijke voordelen voor de gezondheid had en dus werd het zowel voor vrouwen als mannen aangemoedigd. Zich volledig onderdompelen werd echter ontmoedigd.
Dit werd vooral voor vrouwen belangrijk geacht omdat activiteit in het water niet als voldoende vrouwelijk werd beschouwd. Om te baden droegen vrouwen losse, open gewaden, die vergelijkbaar waren met de chemise. Deze badjassen waren comfortabeler om in het water te dragen, vooral in vergelijking met meer beperkende dagkleding.
In de 19e eeuw overtrof de populariteit van recreatieve wateractiviteiten de wens om te baden voor de gezondheid. Hierdoor werden de loszittende chemisejurken steeds meer getailleerd en complexer, waarbij de silhouetten van de damesmode werden nagebootst.
De evolutie tot een modeartikel
Tijdens de twintigste eeuw onderging de zwemkleding voor vrouwen belangrijke transformaties als gevolg van de vooruitgang van het materiaal en de steeds vrijere modetrends.
In het begin van de negentiende eeuw kwam zwemmen op als een competitieve sport. Het werd echter pas populair tijdens de Olympische Spelen in 1896.
Op de Olympische Spelen van 1912 mochten vrouwen voor het eerst deelnemen aan zwemwedstrijden. Annette Kellerman, een zwemster uit Australië, kan worden gecrediteerd voor het veranderen van de sociale houding ten opzichte van de aanvaarding van de deelname van vrouwen aan het zwemmen en het begin van de modernisering van de vrouwelijke zwemkleding.
Kellerman kreeg de bijnaam ‘de Australische zeemeermin’ vanwege haar zwemcapaciteiten. Ze was bekend om het zwemmen van het Engels Kanaal en beroemd om haar optredens in Hollywood films.
Zoals we het nu kennen
Lastex garen werd in 1931 uitgevonden. Dit was een doorbraak voor zwemkleding toen het eenmaal regelmatig in de productie gebruikt werd. Gewoonlijk werden gebreide zwempakken gemaakt van wol dat zijn vorm zou verliezen wanneer het nat werd. De introductie van Lastex-garen in zwemkleding voor vrouwen betekende dat de kleding zowel in als uit het water haar vorm zou behouden.
Lastex werd vaak gecombineerd met kunstvezels zoals rayon wat resulteerde in een rekbare en glanzende stof.
Zwempakken konden nu in een veel groter scala van kleuren en prints worden geproduceerd.
Bovendien, aan het eind van de jaren 1940, lanceerde Christian Dior zijn New Look die bestond uit ingesnoerde tailles en volle rokken, waardoor de vrouwelijke vorm werd geaccentueerd.
Dit opwindende ontwerp verlegde de trend naar vrouwelijke en zandloperfiguren voor vrouwen, ook in badmode. In deze Lastex garen advertentie uit ca. 1950 weerspiegelen de nauwsluitende zwempakken de modieuze vrouwelijke na-oorlogse silhouetten.
